Als iemand anders precies weet wat jij (anders) moet doen?
Als iemand jou vertelt wat jij ‘gewoon’ (los) moet laten?
‘Ik weet wat jij voelt‘ en ‘ik weet wat jij nodig hebt‘ bestaan helemaal niet!
Wat eigenlijk wordt gezegd is: ‘als ik vanuit míj naar jou kijk, dan voelt het zo voor míj’.
Het gaat dus helemaal niet over jou, als iemand zoiets tegen jou zegt……. (en andersom natuurlijk idem)
Ikzelf kan heel veel voelen, ook bij anderen. Maar ik kan nóóit voelen wat jij voelt, dat bestaat namelijk niet! Ik voel wat ik voel dat jij voelt. Dus ikzelf zit daartussen. Mijn gevoel, mijn blokkades, ervaringen, overtuigingen,… En ik ben ik en jij bent jij. Dus wie ben ik om voor jou te bepalen wat jij moet doen of wat jij (los) moet laten? Ik kan wel mijn gevoel met je delen en dan checken bij jou of je dit herkent.
(En…. ehh… andersom ook, dus… wie ben jij om dat voor anderen te doen? Hoe lief je ’t ook bedoelt…)
Het is veel makkelijker om te zien wat een ander laat liggen. Wat een ander beter anders kan doen.
Maar je eigen blinde vlekken zie je niet. Ik zie mijn eigen blinde vlekken ook niet. Pas als ik me ervan bewust ben, kan ik er iets mee. Tot die tijd heb ik de buitenwereld nodig om mijn eigen blinde vlekken te ontdekken. En dan nog… Hoe kom je uit een patroon waarin je al tientallen jaren vast zit…?
Mijn ervaring? Een ander kun je niet veranderen. Nee. Nope. Niet mogelijk.
Je eigen patroon kun je ook niet veranderen, MAAR… je kunt er wel een stap aan toevoegen.
Mijn patroon is bijvoorbeeld dat ik eerst naar mijn hoofd ga. Ook als ik iets wil voelen, ga ik eerst naar mijn hoofd. Daar vind ik het natuurlijk niet, maar dat is al ruim 40 jaar mijn patroon. Daar kan ik tegen vechten, maar als ik niet meer naar mijn hoofd mág gaan, weet ik zeker dat ik in mijn hoofd blijf zitten…
Als ik ópmerk dat ik naar mijn hoofd ga en daarmee instem (‘het is wat het is‘), dan hoef ik er niet meer in vast te blijven zitten. Dan kan ik een stap toevoegen aan mijn patroon: ik ben benieuwd wat ik voel.
Dit werkt super! Zo krijg ik zelf de keuze: wíl ik in mijn hoofd blijven zitten of wil ik ontdekken wat ik voel?
Als iemand tegen mij zegt dat ik dat ‘gewoon’ moet voelen of dat ik ‘gewoon’ niet meer in mijn hoofd moet zitten, dan werkt ’t niet! En als ik tegen jou zeg ‘laat maar gewoon los‘, werkt ’t ook niet… wel?
En jij?
Wat bepalen anderen voor jou dat je ‘gewoon’ moet doen of ‘gewoon’ moet (los)laten? Werkt dat?
En wat vind jij dat sommige anderen ‘gewoon’ moeten doen of (los)laten?
Er is trouwens niets mis met dingen van anderen vinden, hè. Of oordelen over anderen. Dat doen we allemaal, ik ook. Alleen… wat je vindt, voelt of oordeelt over ’n ander, zegt niets over de ander, maar wél over jezelf… Dit is soms heel moeilijk te plaatsen, omdat je jezelf er helemaal niet in herkent, maar… Herken je jezelf bijvoorbeeld wel in het tegenovergestelde? Dat is de andere kant van precies dezelfde medaille… Juist ook dan, kun je dit in jezélf oppakken zodat je minder last hebt van de buitenwereld… Die ander gaat er niets aan veranderen omdat jij dat wilt… Jij kunt er wél iets mee in jezelf.