Vooral als ik workshops geef, merk ik dat het belangrijk is om te connecten met mezelf. En als ik 1-op-1 met mensen werk. En als ik met mijn kinderen ben. En als ik op een verjaardagsfeestje ben zoals gister. En als ik alleen ben… En… Ehh…
Wat ik me jarenlang niet realiseerde, is ‘dat ik er ook ben’. Klinkt heel gek misschien. Maar ik was jarenlang zo gefocust op wie en wat er om me heen was, dat ik ‘gewoon’ mezelf vergat!
Als ik nu naar huis rijd vanuit een drukke plek, voel ik de spanning in mijn lijf. Voorheen voelde ik dat helemaal niet, want ik was er zo aan gewend. Ontspannen stond dan ook niet in mijn woordenboek toen…
Het ‘handige’ is, dat je pas iets los kan laten als je voelt dat het er is. Hmmm dat klinkt misschien ook heel cryptisch… Met andere woorden; probeer maar eens een steen te laten vallen, als je niet voelt dat je hem vast houdt…
Is het fijn om de spanning te voelen, die ik eerst helemaal niet in de gaten had? Ja en nee. Niet fijn om te voelen, maar nog veel minder fijn dat die spanning er 24/7 was! Dus heel eerlijk: vooral ja, want nu ik het verschil kan voelen, kan ik ook voelen wat ik nu nodig heb. Even niks bijvoorbeeld, even alleen zijn, even stilte of juist een muziekje. Of zoals vanmorgen na een paar uur achter mijn laptop: even skeeleren. Even eruit, naar buiten, dan kom ik weer bij mezelf en bij verse inspiratie. Zo fijn!
Hoe is dit voor jou?
Ik hoor je graag.
Deel dit artikel via: