Mijn energylevel is de afgelopen weken niet wat ik gewend ben van mezelf. Ik ben iemand met veel plannen en dromen. Met een veelal goed gevulde agenda. Ik ben iemand die jarenlang mijn dromen uitstelde en het afgelopen jaar steeds meer wél mijn eigen verlangens voorop zet. En ik ben iemand die als het goed voelt, zoveel enthousiasme en energie in dingen stopt! Heerlijk is dat.
En toch roept ook mijn lijf weleens ‘ho’. Uit eerdere ervaringen met burn-outs, heb ik geleerd deze signalen niet meer te negeren. En toch ben ik afgelopen maand te ver over mijn grenzen gegaan. Mijn enthousiasme wil ik niet temmen, wel is elk signaal van mijn lijf er een om serieus te nemen. Wat extra vrije dagen en rustmomenten plannen in de afgelopen weken, bleek nog niet voldoende, dus ik blijf dat ook de komende tijd doen. Steeds weer voelen wat nodig is, wat past op dit moment. Goed voor mezelf zorgen dus. Elke dag opnieuw.
Want heel eerlijk; hoe kan ik vanuit mijn bedrijf mensen begeleiden in selfcare, in het contact met je lijf, in het leren (her)kennen van je grenzen, in persoonlijke groei,… als ik het zelf niet blijf doen? Elke dag weer. Dat kan niet! En… ik wil ook niet anders.
Afgelopen week gaf ik een workshop aan mensen met slaapproblemen. Om hen te begeleiden in voor mij zo herkenbare struggles met overgave, in het gevoel alert en in control te moeten blijven om te overleven, in het missen van de veiligheid in zichzelf en de omgeving,… Om hen tijdens de workshop op een veilige manier te begeleiden naar meer rust ervaren, en naar het bewust worden en steeds meer loslaten van wat in de weg zit.
Zo mooi om anderen te kunnen begeleiden vanuit mijn eigen ervaringen en vooral vanuit wat ik zelf hierin heb verwerkt. Dat is geen project met een finish, maar een doorlopend proces van luisteren naar mezelf. Een proces van weerstand (yes, ook die hoort erbij) en van voelen wat ik voel en wat ik nodig heb. Een proces van mezelf steeds beter leren kennen, hoe jong of oud ik ook ben. Want… nu ik 42 ben, voel en ervaar ik veel dingen heel anders dan toen ik 24 was. En ook anders dan toen ik 41 was en vast ook anders dan wanneer ik 43 ben.
We leven, beleven en ervaren elke dag vanalles, dus zo mooi om hierin te ontdekken en groeien en van daaruit contact te blijven houden met jezelf. Wat vorig jaar paste, past misschien nu niet meer of juist nog beter?
Ik blijf ontdekken en ik blijf connecten met mezelf.
En jij, hoe is dit voor jou?
Deel dit artikel via: