De afgelopen drie weken floot mijn lijf me flink terug. Op verschillende manieren…
Wat te doen als je lijf op de rem stapt?
Rust pakken natuurlijk. Afspraken verzetten. Rustigaan.
En als je lijf na twee weken weer op een andere manier ‘ho’ roept?
Rust pakken natuurlijk. Afspraken verzetten. Rustigaan… zucht… zolang het nodig is.
Pfff vermoeiend… Na jaren nauwelijks ziek zijn, is dit érg wennen, kan ik je vertellen. Maar het is wat het is… Als ik íets heb geleerd van jarenlange strijd, dan is het dat vechten tegen de realiteit níet helpt én bijzonder uitputtend is. Dus… het is wat het is… weer afspraken verzetten… Rustigaan…
Herken je dit?
Het niet eens zijn met de vertraging die je lijf aangeeft? Of eventjes wel, maar na een tijdje toch echt niet meer? En dan toch maar instemmen dat het is wat het is… je erbij neerleggen, hoe confronterend ook?
Ik ben aan het bijkomen van een paar flink vermoeiende weken. Die mijn lijf veel gekost hebben. Lief zijn voor mijn lijf dus. Ik ben heel rustigaan weer aan het opbouwen. Zodat ik over een paar dagen weer op de been ben voor een super leuke relaxte workshop bij MARAblu, die ik vrijdag volg en natuurlijk voor de familieopstellingen die ik zaterdag geef. Ik kijk ernaar uit.
Ben jij erbij, bij de familieopstellingen komende zaterdag? Er is nog één plekje vrij. Je kunt deze plek als representant online reserveren. Je bent welkom!